Bilişsel Davranışçı Terapi (BDT); çocuk, ergen, yetişkinlere belirli yetenekleri ve bu yeteneklerle baş etmenin yollarını öğretmeyi amaçlayan kısa süreli bir terapi yöntemidir. Bilişsel Davranışçı Terapi kişinin bir duruma karşı duygusal ve davranışsal anlamda nasıl tepki verdiği ve kişinin o durumu nasıl algıladığı nasıl yorumladığıyla ilişkilidir.
BDT, ilk olarak depresyon tedavisi için geliştirilmiştir. Depresyon, travma sonrası stres bozukluğu (TSSB), yeme bozukluğu, davranış problemleri, obsesif kompulsif bozukluk gibi rahatsızlıklarda sıklıkla kullanılan ve etkinliği ispatlanmış bir terapi protokolü olmuştur.
BDT psikolojik rahatsızlığı olan bireylerde uygulandığı gibi aynı zamanda bireylerin stresli yaşam durumlarını daha iyi yönetmesini sağlayacak bir etkinlik aracı görevi de görmektedir.
Bilişsel davranışçı terapi ilk olarak yetişkinlerde uygulanmaktaydı, 1990’lı yıllardan sonra ise çocuk ve ergenlerde BDT uygulamaları başlamıştır. Çocuk ve ergenlerde BDT’nin gecikmeli uygulanmaya başlanmasında etkili olan düşünce, terapinin yönteminde düşüncelerin farkına varılmasını sağlayan, analiz teknikleri içeren modelinin olması ve bunun çocuklar için anlaşılır olmadığı fikri olmuştur.
